The aim of this study was to examine the physical activity level and distress tolerance of university students at faculty of sports sciences in the COVID-19 pandemic period. A total of 208 volunteer students, (96 female and 112 male), who educated in faculty of sports sciences, participated in the study. Demographic information form, physical activity scale (IPAQ) and the scale of resilience were used as data collection tools. ANOVA and Post-Hoc LSD tests were used to compare the level of distress tolerance according to physical activity levels. Pearson's correlation test was used to determine the relationship between the level of physical activity and the capacity to distress tolerance. As a result of the statistical analysis, it was found that groups with low and modarate levels of physical activity had higher distress tolorance score than sedentary group (p <0.05). It was determined that tolerance and self-efficacy scores, which are sub-dimensions of distress tolorance scale, differed significantly according to physical activity levels and there were significant correlations between these parameters (p <0.05). The findings of the study revealed that the physical activity level of the students at faculty of sports sciences has an effect on their distress tolerance level that correlated many mental health problems.

Bu çalışmanın amacı COVID-19 pandemi döneminde spor bilimlerinde lisans öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyi ve sıkıntıya dayanma kapasitelerinin incelenmesidir. Çalışmaya spor bilimleri fakültelerinde lisans eğitimi alan 96 kadın (%46,2) 112 erkek (%53,8) olmak üzere toplamda 208 gönüllü öğrenci katıldı. Veri toplama aracı olarak demografik bilgi formu, fiziksel aktivite ölçeği (IPAQ) ve sıkıntıya dayanma ölçeği uygulandı. Fiziksel aktivite düzeylerine göre sıkıntıya dayanma kapasitenin karşılaştırılmasında ANOVA ve Post-Hoc LSD testleri uygulandı. Fiziksel aktivite düzeyi ve sıkıntıya dayanma kapasitesi arasındaki ilişkinin tespiti için Pearson kolerasyon testi kullanıldı. Analizler sonucunda fiziksel aktivite düzeyi düşük ve yeterli olan grupların, aktif olmayanlara (sedanter) göre sıkıntıya dayanma kapasite skorlarının daha yüksek olduğu bulundu (p < 0,05). Sıkıntıya dayanma ölçek alt boyutlarından tolerans ve öz yeterlilik skorlarının fiziksel aktivite düzeylerine göre anlamlı bir şekilde farklılaştığı ve anlamlı korelasyonlar olduğu tespit edildi (p < 0,05). Araştırma bulguları, spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyinin bir çok ruh sağlığı probleminin altında yatan sıkıntıya dayanma kapasitesi üzerinde etkili olduğu belirlendi.