The aim of this study is to examine the nomophobia status of the students studying in Sports Sciences during the Covid-19 period. A total of 307 students, 133 females and 174 males, attending sports science faculties voluntarily participated in the study. Students' nomophobia levels for the scale in the study; The 7-point likert-type nomophobia scale consisting of 4 sub-dimensions developed by Yıldırım and Correia (2015) and adapted to Turkish by Yıldırım et al. (2016) was used. For the analysis of the data, one-way analysis of variance (ANOVA) was used for the test of arithmetic mean in independent groups for the gender variable, which is one of the parametric tests, and for the program and class variables studied. As a result of the analysis, it was found that the nomophobia levels of university students were moderate (X: 68.58). There were no significant differences in nomophobia levels between variables (P: 1.25; p <0.25). During the Covid-19 process, it was determined that the nomophobia levels of the students studying in sports sciences were at a moderate level, and no significant differences were found between the variables of gender, the program studied and the class studied. Students studying in sports sciences, curfew restrictions during the pandemic period, social isolation and the inability of the students to do sports due to the closed sports facilities, pushed them to live still at home and inevitably turned to digital devices at home. Since mobile phones are at the top of these vehicles, it is thought that the long periods of staying at home and restrictions cause the nomophobia levels to be moderate.

Bu çalışmanın amacı, Covid-19 döneminde Spor Bilimlerinde öğrenim gören öğrencilerin nomofobi durumlarının incelenmesidir. Araştırmaya spor bilimleri fakültelerinde öğrenim gören 133 kadın, 174 erkek olmak üzere toplam 307 öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada öğrencilerin nomofobi düzeyleri ölçek için; Yıldırım ve Correia’ nın (2015) geliştirdikleri ve Yıldırım ve arkadaşlarının (2016) Türkçe’ ye uyarladıkları, 4 alt boyuttan oluşan 7’li likert tipi olan nomofobi ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizi için parametrik testlerden cinsiyet değişkeni için bağımsız gruplarda aritmetik ortalamalara ait testi, öğrenim görülen program ve öğrenim görülen sınıf değişkenleri için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Yapılan
analizler sonucunda, üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeyleri orta düzeyde olduğu bulunmuştur (X: 68,58). Değişkenler arasında nomofobi düzeylerinde anlamlı farklar bulunmamıştır (P:1,25; p<0,25). Covid-19 sürecinde spor bilimlerinde öğrenim gören öğrencilerin nomofobi düzeylerinin orta düzeyde olduğu saptanmış ve cinsiyet, eğitim görülen program ve eğitim görülen sınıf değişkenleri arasında da anlamlı farklar bulunmamıştır. Spor bilimlerinde öğrenim gören öğrenciler, pandemi döneminde sokağa çıkma kısıtlamaları, sosyal izolasyon ve spor tesislerinin kapalı olmasından kaynaklı öğrencilerin spor yapamamaları, onları evde hareketsiz yaşama itmiş ve ister istemez evdeki dijital araçlara yönelmişlerdir. Bu araçların başında mobil telefonlar geldiğinden, evde kalınan uzun süreler ve kısıtlamaların nomofobi düzeylerinin orta seviyede çıkmasına neden olduğu düşünülmektedir.